Ulrich Seidl (1995)

"Noch nie habe ich im Kino so geradewegs in die Helle geschaut."

"Nog nooit zag ik een film die zo'n frappant beeld van de hel gaf"

Werner Herzog

Semi-documentaire van een van Oostenrijks meest omstreden filmmakers (er is nog de sterke concurrentie van Michael Haneke). In "Tierische liebe" portretteert hij mensen in de rand van de maatschappij, die een gebrek aan menselijke affectie proberen te compenseren in de relatie met hun huisdier. En sommige van hen gaan daar ver in, zo ver soms dat het balanceert op de grens van de bestialiteit. Door zijn hypergestileerde beelden, wijkt Seidl af van de traditionele documentaire. Je voelt dat hij zijn onderwerpen stuurt en soms ensceneert. Seidl, vooral bekend van "Hundstage" (2001), houdt van die schemerzone, fictie of realiteit, exploitatie of sociale kritiek. Een Oostenrijks filmketen weigerde de film in haar programma op te nemen op basis van een scene waarin een man zijn hond tongzoend, en in Noorwegen werd hij gewoon geheel verboden.